Przystanek 1 - Cmentarz w Piersku
W XVII wieku miasto Konin i okoliczne wsie nawiedzały kataklizmy w postaci wojen wraz ze swymi skutkami takimi jak nędza, choroby, upadek moralny i gospodarczy, drastycznie zmniejszyła się liczebność ludności miasta i wsi. W celu odbudowy i rozwoju gospodarki władze miejskie i właściciele ziemscy, zwłaszcza od połowy XVIII wieku sprowadzali osadników. W mieście osiedlali się rzemieślnicy, nauczyciele i urzędnicy. Osadnicy- rolnicy osiedlali się bądź to już w istniejących wsiach, bądź też zakładali nowe wsie, które w swojej nazwie miały "Holendry", "Holenderskie". Rolnicy osiedlali się w dolinie rzeki Warty lub w lasach, które karczowali i zakładali tam wsie.
Osadnictwo spotęgowało się po drugim rozbiorze Polski, kiedy teren miasta i okolic włączono do Prus Południowych. Rząd pruski wspierał akcję osiedleńczą, zwalniając kolonistów od obowiązków wojskowych i z podatków na okres sześciu lat.. Poważniejszy napływ nastąpił dopiero po II rozbiorze, kiedy to przybywali urzędnicy i rzemieślnicy z różnych terenów- Prus, Saksonii, Śląska. Właściciele majątków spisywali z osadnikami umowy, w których gwarantowali pomoc przy wznoszeniu szkół, cmentarzy i Domów Modlitw, deputat dla kantora czy pastora czyli proboszcza. Osadnictwo, zarówno rzemieślników jak i rolników, osiągnęło swój szczyt po 1817 roku, kiedy to w "Publicandum" Rząd Królestwa Kongresowego zachęcał do osiedlania się na swoich ziemiach niemieckich rzemieślników i rolników. Osadnicy w liczebniejszych wsiach i miastach zakładali kantoraty, w których znajdowała się szkoła wyznaniowa, Dom Modlitwy czyli kaplica, cmentarz. W ten sposób powstały wioski na terenie gminy Krzymów: Genowefa, Piersk, Drążeń, Paprockie Holendry, Brzezińskie Holendry.
Cmentarz osadników niemieckich, holenderskich w Piersku liczy obecnie kilkanaście nagrobków, większość grobów jest zniszczona porośnięta mchem, najstarszy zapis na pomniku zachował się z 1857 roku. Cały cmentarz porasta Lilak pospolity (Syringa vulgaris). Cmentarz usytuowano w najwyższym punkcie okolicy na wydmie śródlądowej.
Przystanek 2 - Roślinność w dolinie Warty
Łąki i pastwiska są półnaturalnymi, bezdrzewnymi zbiorowiskami roślinnymi. W naszej strefie klimatycznej przeważająca część powstała na skutek ingerencji człowieka polegającej na wykarczowaniu lasów, a następnie pozyskiwaniu siana (łąki) oraz wypasaniu zwierząt (pastwiska). Na skutek innego sposobu użytkowania łąki różnią się strukturą roślinności. Łąki budowane są przez wysokie trawy, turzyce, rośliny dwuliścienne, natomiast pastwiska przez rośliny przystosowane do wydeptywania i zgryzania przez zwierzęta. Roślinami, które można spotkać we wszystkich typach łąk są np. rzeżucha łąkowa, jaskier rozłogowy i firletka poszarpana
Łąki i pastwiska są środowiskiem życia wielu gatunków zwierząt, na uwagę zasługują ptaki budujące gniazda bezpośrednio na ziemi: czajka, rycyk. Spotkać można także żurawie, czaple, oraz bociany.
Przystanek 3 - Przepompownia
Przepompownia reguluje stany wód w Gminie Krzymów.
Przystanek 4 - Przeprawa promowa
Przystanek 5 - Praca rzeki
Praca rzeki zachodzi poprzez:
•erozję
•transport
•akumulację
Działalność rzeki zależy od:
•masy wody, zmieniającej się w przestrzeni i czasie,
•prędkości przepływu, zależnej od spadku i przekroju poprzecznego koryta.
Przystanek 6 - Roślinność wydm śródlądowych
Pośród łąk odnaleźć można lokalne wyniesienia eolicznego pochodzenia- wydmy śródlądowe. Są one miejscem występowania wielu rzadkich zbiorowisk roślinnych (murawy napiaskowe). Większość wydm została w przeszłości obsadzona sosnami.
Śródlądowe murawy napiaskowe to ciepłolubne zbiorowiska trawiaste, zbliżone charakterem do muraw kserotermicznych, których występowanie uwarunkowane jest warunkami klimatycznymi, edaficznymi i antropogenicznymi.
Charakterystycznym gatunkiem zespołu muraw jest szczotlicha siwa (Corynephorus canescens). Jest to trawa o typowej budowie kseromorficznej pędów i silnie rozwiniętym systemie korzeniowym; w pewnym stopniu znosi zasypywanie ruchomym piaskiem dzięki piętrowemu odnawianiu się kęp i zdolności tworzenia korzeni przybyszowych. Warto wiedzieć: nazwa ludowa – kozia bródka.
Przystanek 7 - Chatki